وبسایت رسمی اتاق بازرگانی ایران و کره جنوبی

در حالی که کره‌جنوبی با چالش‌های جدی جمعیتی و صنعتی روبه‌روست، سیاست جذب استعدادهای خارجی اکنون به عنوان یکی از کلیدی‌ترین راهکارهای نجات و رشد اقتصادی این کشور مطرح شده است. تازه‌ترین گزارش مشترک اتاق بازرگانی و صنایع کره (KCCI) و تیم تحقیقاتی **پروفسور کیم دوک‌پا (Kim Duk-pa)** از دانشگاه کره (Korea University) که در اوت ۲۰۲۵ (۱۳ آگوست)** منتشر شد، نشان می‌دهد افزایش یک میلیون استعداد خارجی می‌تواند تولید ناخالص داخلی این کشور را حدود شش درصد افزایش دهد و حداقل **۱۴۵ تریلیون وون** به اقتصاد ملی بیفزاید.

این گزارش با عنوان تحلیل اثرات اقتصادی جذب شهروندان خارجی» منتشر شده و بر مبنای داده‌های اقتصادی، مدل‌های پیش‌بینی و تحلیل جمعیتی تهیه شده است. نتایج آن نشان می‌دهد که ورود نظام‌مند استعدادهای بین‌المللی می‌تواند همان نقشی را ایفا کند که در دهه‌های گذشته سرمایه‌گذاری صنعتی برای جهش اقتصادی کره داشت. پروفسور کیم توضیح می‌دهد که در حال حاضر حدود ۱.۳۵ میلیون خارجی به طور رسمی در کره زندگی می‌کنند، اما این رقم برای پاسخ به نیازهای ساختاری اقتصاد مدرن کشور کافی نیست. او معتقد است که افزایش این رقم به میزان یک میلیون نفر، به‌ویژه در قالب استعدادهای متخصص، نه تنها باعث رشد مصرف داخلی می‌شود بلکه از طریق افزایش بهره‌وری و نوآوری صنعتی، موجی از رشد ساختاری را در سراسر اقتصاد کره به راه خواهد انداخت.

در این تحلیل، جذب استعدادهای خارجی تنها یک سیاست مهاجرتی نیست بلکه راه‌حلی چندوجهی برای چهار چالش بزرگ کره محسوب می‌شود: گذار به اقتصاد هوش مصنوعی، کاهش نرخ زاد و ولد، افت رقابت‌پذیری صنعتی و رکود در تقاضای داخلی. گزارش یادشده توضیح می‌دهد که ورود نیروهای متخصص خارجی می‌تواند هم‌زمان به این مشکلات پاسخ دهد. این نیروها با مهارت‌های فنی خود می‌توانند کمبود نیروی کار در صنایع کلیدی را جبران کرده، نوآوری فناورانه را تسریع کنند و در عین حال، از طریق افزایش مصرف خانوار، بازار داخلی را فعال نگه دارند.

اگرچه کره جنوبی یک کشور سرمایه‌داری است و اقتصاد آن بر پایه بازار و رقابت آزاد شکل گرفته،اما  دولت ها همواره سیاست‌های حمایتی هدفمند برای حمایت از اقشار کم‌درآمد را در اولویت قرار داده اند. این سیاست‌ها نشان می‌دهد که حتی در یک اقتصاد باز و رقابتی، رفاه اجتماعی و عدالت اقتصادی فراموش نمی‌شود.

کره جنوبی از دهه‌های گذشته با بحران‌های اقتصادی متعدد مواجه شده است؛ از بحران مالی آسیایی در اواخر دهه ۱۹۹۰ تا رکودهای ناشی از تحولات جهانی و بحران همه‌گیری کرونا. این چالش‌ها باعث شد دولتهای وقت  کره، به منظور حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و تثبیت اقتصاد داخلی، سیستم یارانه‌ای گسترده‌ای ایجاد کند که هدف آن کاهش فشار اقتصادی بر خانواده‌های کم‌درآمد، حمایت از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط و افزایش مصرف داخلی بود.

برای مخاطب ایرانی، این سیستم قابل مقایسه با یارانه‌های نقدی یا بسته‌های حمایتی دولت در ایران است، در کره جنوبی هدف اصلی هم افزایش رفاه مردم و هم تقویت اقتصاد محلی و پایدار است. سیاست‌های حمایتی دولت کره به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نقدینگی مستقیم به دست مردم برسد و صرفاً در کسب‌وکارهای محلی و کوچک هزینه شود، نه کالاهای وارداتی یا فروشگاه‌های بزرگ.

در دو دهه گذشته، فرهنگ کره‌جنوبی با پدیده‌ای به نام *موج کره‌ای یا Hallyu توانسته است جهان را تحت تأثیر قرار دهد و به یکی از جریان‌های برجسته و تأثیرگذار فرهنگی تبدیل شود. این موج در دهه ۹۰ میلادی با سریال‌هایی مانند «زمستان سوناتا» و «جواهری در قصر» آغاز شد و میلیون‌ها بیننده را جذب کرد. کمی بعد، موسیقی K-Pop با گروه‌هایی مانند H.O.T.، TVXQ و Girls' Generation به سرعت محبوب شد و جای خود را در قلب مخاطبان جهانی باز کرد. در سال‌های بعد، گروه‌هایی مانند BTS، Blackpink، EXO، Twice و Seventeen مرزهای آسیا را پشت سر گذاشتند و حتی در اروپا و آمریکا به صدر جدول‌های موسیقی رسیدند. فیلم‌ها و سریال‌های کره‌ای نیز جهان را تحت تأثیر قرار دادند. موفقیت جهانی فیلم «انگل» (Parasite) که در سال ۲۰۱۹ جایزه اسکار بهترین فیلم را دریافت کرد و سریال «بازی مرکب» (Squid Game) که در سال ۲۰۲۱ رکورد پربیننده‌ترین سریال نتفلیکس را شکست، نشان داد که کره‌جنوبی نه تنها در موسیقی، بلکه در سینما و سرگرمی نیز جریان‌ساز است.