به گزارش ایلنا، در دهه 1980افزایش تولید و مالکیت خودرو سبب ایجاد ازدحام و ترافیک در سئول، پایتخت کره شد. حدود 25 درصد از کل جمعیت کره در سئول زندگی می‌کنند و ترافیک شدید به یک مشکل عمده تبدیل شده است. به منظور برطرف ساختن مشکل ازدحام، دولت چندین سیاست حمل ونقلی را پیشنهاد کرد که به طور عمده بر افزایش عرضه سیستم حمل ونقل، مانند ساخت و گسترش راه‌ها در اوایل دهه 1990 تأکید داشت.
این سیاست به اندازه کافی مؤثر نبود و دولت با مشکل مالی برای ایجاد زیرساخت‌های جدید مواجه شد. پس از سال 1993، دولت تمرکز خود را به سمت مدیریت تقاضای حمل ونقل تغییر داد و طرح قیمت‌گذاری ازدحام را از میان روش‌های مدیریت تقاضا با توجه به اثربخشی آن برای کنترل حجم ترافیک انتخاب کرد.
تونل‌های نامسان 1 و 3 از جمله معابر اصلی شهر سئول هستند که سبب وصل شدن شهروندان به منطقه تجاری مرکزی می‌شوند و مشکلات شدید ترافیکی دارند. در تاریخ 11 نوامبر 1996، دولت مبلغ 7/1 دلار را برای خودروهای شخصی دارای کمتر از 2 سرنشین که 90 درصد کل ترافیک تونل نامسان را تشکیل می‌دهند، وضع کرد. دو هدف اصلی قیمت‌گذاری ازدحام در سئول، کاهش حجم ترافیکی در مناطق خاص سئول و تشویق مردم به استفاده بیشتر از حمل ونقل عمومی بود.
در این طرح اتومبیل‌های خصوصی دارای کمتر از دو سرنشین با استفاده از دو دروازه پرداخت هزینه در تونل‌های شماره 1 و 3 نامسان بایستی مقداری هزینه (شارژ) بپردازند. خودروهای معاف از پرداخت شامل خودروها با بیش از سه سرنشین، وسایل نقلیه اضطراری، ون‌ها و کامیون‌ها، وسایل نقلیه افراد معلول، خودرو خبرنگاران، وسایل نقلیه برای استقبال از مهمانان خارجی، خودروی دیپلمات‌ها، تاکسی‌ها و اتوبوس‌ها می‌شود.
تا اکتبر سال 1996 تمامی وسایل نقلیه که از تونل‌های شماره 1 و 3 نامسان عبور می‌کردند ملزم به پرداخت 0.09 دلار به منظور جبران هزینه 20 ساله ساخت و ساز جاده‌ها در سئول بودند. هزینه ازدحام از طریق کارت‌های اعتباری و یا به صورت نقدی پرداخت می‌شود و این هزینه در روزهای کاری هفته از ساعت 7 الی 21 و یکشنبه‌ها از ساعت 7 الی 15 اعمال می‌شود.
در روزهای یکشنبه و تعطیلات رسمی نیازی به پرداخت هزینه نیست. خودروهای متخلف ملزم به پرداخت جریمه‌ای معادل 9/8 دلار هستند. هزینه‌های جمع آوری شده اغلب برای سرمایه‌گذاری در سیستم حمل و نقل عمومی استفاده می‌شود.
به طور کلی پس از اجرای این طرح، حجم ترافیک در تونل‌های نامسان کاهش یافت. زمان سفر کوتاه و حجم ترافیک به خیابان‌های دیگر تقسیم شد. همچنین شهروندان به سمت استفاده از وسایل مختلف با تعداد سرنشین بالا سوق یافتند.