با این حال، اهمیت این پروژه تنها به ابعاد مالی آن محدود نمیشود. به گفته رئیس گروه SK، مراکز داده هوش مصنوعی به کانون جذب استعدادهای جهانی، دادههای کلان و سرمایهگذاران بینالمللی تبدیل شدهاند. در واقع، کشوری که زیرساخت پردازشی قدرتمند نداشته باشد، عملاً از زنجیره ارزش جهانی هوش مصنوعی حذف خواهد شد. رقابت امروز کشورها دیگر فقط بر سر تولید کالا یا صادرات صنعتی نیست، بلکه بر سر جذب مغزها، دادهها و الگوریتمها شکل گرفته است.
در کنار توسعه زیرساخت، کرهجنوبی بهدنبال بازآفرینی ساختار اکوسیستم نوآوری خود نیز هست. چوی ته-وون صراحتاً اعلام کرده است که پیروزی در رقابت هوش مصنوعی بدون شکلگیری یک بازار مستقل و پویا برای استارتاپهای این حوزه ممکن نخواهد بود. هدفگذاری برای پرورش دهها هزار شرکت نوپا، نشان میدهد که کرهجنوبی بهدنبال خلق یک زنجیره کامل از تحقیق، توسعه، تجاریسازی و صادرات فناوری است. این رویکرد میتواند وابستگی سنتی اقتصاد کره به چند ابرشرکت بزرگ را کاهش داده و تنوعبخشی عمیقتری در پایههای تولید ثروت ایجاد کند.
با وجود این چشمانداز خوشبینانه، نگرانیهایی نیز درباره شکلگیری حباب در بازار هوش مصنوعی وجود دارد. افزایش شدید ارزش سهام شرکتهای فعال در این حوزه در بازارهای جهانی، باعث شده برخی تحلیلگران نسبت به تکرار تجربه حباب داتکام هشدار دهند. اما از نگاه چوی ته-وون، این نوسانات بخشی طبیعی از چرخه تولد فناوریهای تحولآفرین است و با بلوغ صنعت، بازار نیز به تعادل خواهد رسید. او سقوط واقعی این بازار را تنها در صورتی محتمل میداند که اساساً دستیابی به هوش عمومی مصنوعی ناممکن از آب درآید؛ فرضی که به باور او چندان محتمل نیست.
در سوی دیگر این معادله، چالش نیروی انسانی بهعنوان یکی از نقاط ضعف بالقوه کرهجنوبی مطرح شده است. بر اساس گزارش بانک مرکزی کره، اگرچه سطح دستمزد متخصصان هوش مصنوعی در این کشور روندی افزایشی دارد، اما همچنان فاصله محسوسی با کشورهای پیشرفته دارد. این شکاف مزدی، به یکی از عوامل اصلی مهاجرت نخبگان کرهای به آمریکا و اروپا تبدیل شده است؛ پدیدهای که در صورت ادامه، میتواند اجرای پروژه عظیم هوش مصنوعی را با کمبود نیروی متخصص مواجه کند.
از منظر کلان اقتصادی، سرمایهگذاری ۹۵۰ میلیارد دلاری در هوش مصنوعی را میتوان هم یک فرصت تاریخی و هم یک ریسک بزرگ دانست. در سناریوی موفقیت، کرهجنوبی میتواند به یکی از قطبهای اصلی هوش مصنوعی جهان تبدیل شود، سهم خود از بازارهای آینده را افزایش دهد، رشد اقتصادی پایدار ایجاد کند و وابستگی خود به صنایع سنتی مانند نیمههادیها و صنایع سنگین را به سطحی پیشرفتهتر ارتقا دهد. اما در سناریوی شکست یا مدیریت نادرست، این سرمایهگذاری عظیم ممکن است به افزایش بدهی، فشار بر منابع انرژی و بیثباتی مالی منجر شود.
در نهایت، آنچه امروز در سئول در حال شکلگیری است، صرفاً یک برنامه صنعتی نیست، بلکه یک انتخاب راهبردی در مقیاس ملی است. هوش مصنوعی به میدان تازه رقابت قدرتهای اقتصادی تبدیل شده و کرهجنوبی آشکارا تصمیم گرفته است که در این میدان تماشاگر نباشد، بلکه یکی از بازیگران اصلی آن باشد. موفقیت یا ناکامی این پروژه، میتواند نهتنها جایگاه این کشور در اقتصاد جهانی، بلکه توازن قدرت فناورانه در شرق آسیا را نیز دگرگون کند.